راه قدس از کربلا می گذرد و جنگ, جنگ تا پیروزی تا خوردن جام زهر خمینی 8 سال به طول انجامید و در این نبرد برای کشور گشائی بین دولتها ,کودکان زیادی را به نام سربازان آقا امام زمان به دنبال نخود سیاه کلید بهشت در جنگ به کشتن دادند.خمینی جنگ را یک نعمت می دانست و اگرچه جنگ برای دو مردم ایران و عراق چیزی جز مرگ و نیستی نبود اما براستی برای جمهوری اسلامی یک نعمت بود تا بتواند صدای هر مخالفی را خفه کند و نه تنها از کشته ها در زمان جنگ سواستفاده کردند, بلکه تا امروز نیز, بعد از گذشت 23 سال از جنگ ,هنوز تابوتهای خالی آنها را جابجا می کنند و استخوانهای آنها را در دانشگاه ها تا میدانهای شهر و اماکن تفریحی کوهستانی دفن کردند.
هنوز مین های کار گذاشته شده در زمان جنگ باعث کشته و زخمی شدن مردم ساکن نواحی می شود که زمان جنگ منطقه نبرد بود و آقا امام زمان بارها با خرش در این میادین جنگ دیده شده بود و خودش شخصا کلید بهشت را به کشته شدگان در جنگ میان دو ملت مسلمان می داد چراکه از هر طرف که برادران مسلمان کشته می شدند لابد به نفع آقا امام زمان چاه جمکران بوده است.
البته در این جنگ 8 سا له الهی حق علیه باطل آخوندها در جنگ با برادران مسلمانشان در عراق, ناگفته نماند که همه به دنبال کلید بهشت نبودند و عده زیادی از مخالفان جمهوری اسلامی نیز در این جنگ کشته شدند که به قول خودشان برای دفاع از میهنشان و خاکشان و جلوگیری از تجاوزارتش عراق به مردم ایران به جبهه ها رفتند اما نمی دانستند که برادران اسلام ناب محمدی حاکم , بیشتر از بیگانگان به دختران و پسران در ایران , از زندان و خیابان گرفته تا مسجد و پارکینگ تجاوز خواهند کرد و برای استخوانهای باقی مانده آنها که حتی دشمن جمهوری اسلامی نیز بودند مزورانه اشک تمساح خواهند ریخت و همه کشته ها را به نام طرفداران خود ثبت خواهند کرد و مرده آنها مقدس است چون نمی توانند به سخن آیند و افشاگری کنند ولی زنده آنها چنانچه مخالف رژیم باشند حتی اگر معلول جنگی یا اسیر جنگی بوده باشند تحمل نخواهد شد و حتی آنها را که سرداران باکری و همت می خواندند اگر زنده بودند همانند خانواده آنها تحت فشار می گذاشتند یا سر از زندان در می آوردند. آنطور که خمینی می گفت شاه قبرستانها را آباد کرد رژیم به جای مانده از خمینی , سرتاسر ایران را از جبهه ها گرفته تا دانشگاه ها و میادین شهری و تفریحی قبرستان کرد.
سی و یک سال از آغاز جنگ ایران و عراق می‌گذرد. یکی از خونبارترین و طولانی‌ترین جنگ‌های سده بیستم، نه مرزهای دولت عراق را گستراند نه آرزوهای حاکمان اسلامی را که می‌خواستند با کشور گشائی تا قدس برسند را برآورده کرد و نتوانستند انقلاب اسلامی را با جنگ صادر کنند , اما صد‌ها هزار نفر در این جنگ هشت ساله کشته و مفقودالاثرشدند و میلیون‌ها نفر در آن آسیب دیدند، مجروح و ناتوان شدند. شهروندان بسیاری مجبور به ترک محل زندگی خود و مهاجرت به شهرهای دیگر شدند.بسیاری در اثر جنگ دچار بیماریهای روحی و روانی گشتند که اثرات آن همچنان در زندگی آنها باقی است.
چند سالی است که هر از چند گاهی بحث جنگ احتمالی به میان می آید و در این چند روز گذشته نیز در رابطه با تنگه هرمز باری دیگر چنین بحثی مطرح گشته است و موضع گیری بعضی ازمخالفان جمهوری اسلامی در این بین بسیار جلب توجه می کند تو گوئی خود آنان شاهدان جنگ 8 ساله نبودند ومی خواهند کشته جنگ احتمالی بین دولتها شوند و جمهوری اسلامی باری دیگر بر جنازه آنها نام شهید بگذارد و استخوانهای آنها را در هر کوی و برزنی به نام مدافعان جمهوری اسلامی دفن کند و بسیجیان قاتل بر بالای جنازه آنها هنگام دفن در دانشگاه بنویسند شهدا به دانشگاه ما خوش آمدید
و خود را گوشت دم توپ جنگ افروزی خامنه ای کنند و 33 سال دیگربرعمرنکبت بار جمهوری اسلامی بیفزایند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر