۱۳۸۹ اسفند ۶, جمعه

گزارش آکسیون حمایت از مبارزات مردم لیبی و مردم خاورمیانه در کلن

امروز جمعه آکسیونی به حمایت از مردم لیبی و مردم خاورمیانه برگذار شد که جمعیتی حدود 50 تا 60 نفر در آن شرکت کرده بودند.
در تریبون آزاد این آکسیون یکنفر از مصر در صحبتهای خود اشاره کرد که مصر 80 میلیون جمعیت دارد و  2 میلیون نیروی نظامی و امنیتی دارد و طی سالهای دیکتاتوری مبارک همین کشورهای غربی بودند که از حسنی مبارک حمایت می کردند و چشمشان را بر دیکتاتوری و نقض حقوق بشر بسته بودند.
یکنفر از تونس نیز به دیکتاتوری بن علی در بیش از 2 دهه اشاره و به آن انتقاد داشت.
نفر بعدی از ترکیه بود که معتقد بود وضع ترکیه از مصر هم بدتر است و دموکراسی کمتری وجود دارد و در مورد ترکیه سکوت می شود.
یک سخنران دیگر شدیدا انتقاد می کرد که چرا مردم اینجا ساکت هستند و بی توجه در مقابل کشتاری که هم اکنون در لیبی در جریان است و چرا به جای تظاهرات 20000 نفری فقط این تعداد کم شرکت کرده اند. ما در اینجا زندگی عادی خود را داریم حال آنکه در لیبی هر کسی بیرون می رود خانواده اش نمی دانند که دیگر بار بر خواهد گشت و آسیبی خواهد دید یا نه? در ضمن ما باید فعالانه وارد بحث اقناعی شویم و مردم را قانع کنیم که ضرورت شرکت در یک آکسیون حمایتی وجود دارد و ما می توانیم تا 2 هفته دیگر تلاش کنیم که با تعداد بیشتری صحبت کنیم که در تظاهرات بزرگ بعدی شرکت کنند.
یک سخنران آلمانی نیز می گفت که تماما و لحظه به لحظه داریم حوادث لیبی را دنبال می کنیم در اینترنت و به طور زنده مبارزین لیبی در تماس هستند و نگران مردن نیستند و تنها نگرانی آنها این است که در این نبرد و پیکار شکست بخورند و واقعا چگونه در این اوضاع اسفناک و کشتاری که دولت لیبی می کند سایر مردم در اینجا بی تفاوت هستند. 
ضمنا در این آکسیون به مبارزاتی که امروز در شهرهای  عراق در جریان است نیز اشاره شد.
همچنین در خلال این آکسیون یک ساعته  موزیک رپ عربی نیز پخش می شد.
در این آکسیون تعداد دیگری نیز صحبت کردند و به مبارزات مردم در کشورهای مختلف خاورمیانه اشاره کردند.

۱۳۸۹ بهمن ۲۹, جمعه

چگونه از خود دفاع کنیم و امکان رهائی را در لحظه دستگیری برای خود و دیگران فراهم کنیم?

یکی از مسائلی که باعث می شود خطر دستگیری ها کمتر شود ایجاد ترس در مزدوران و عوامل رژیم است. باید ریسک دستگیری افراد را برای عوامل رژیم بالا ببریم. تا زمانی که نیروهای مزدور رژیم از بی دفاع بودن مردم مطلع هستند با اطمینان و بدون ترس اقدام به حمله  و دستگیری مردم می کنند.
همان اندازه که در سطح گسترده بحث آمادگی و مقابله با نیروهای سرکوب طرح شود حتی اگر کمتر کسی این آمادگی دفاع شخصی را داشته باشد ولی باز باعث می شود که به راحتی جرعت نکنند عده زیادی را دستگیر کنند و بدانند که می تواند هر دستگیری برای خودشان هزینه داشته باشد.


1- به هر وسیله ای که می توانیم باید ایجاد سروصدا کنیم و شهر را از حالت سکوت خارج کنیم تا در دل نیروی رژیم ایجاد ترس شود و موجبات سردرگمی آنها را فراهم کنیم و به این وسیله نیز می توان مردم شهر را از تظاهرات و گستردگی آن مطلع کرد.

2- سعی کنیم که در گروه های چند نفره بیرون برویم تا بتوانیم مراقب یکدیگر باشیم تا اگر یکی از ما را خطر دستگیری تهدید می کرد بتوانیم آزاد کنیم و هم اینکه عوامل رژیم بدانند تعرض به یک نفر امکان تعرض به خودشان را بالا می برد.

3- به همراه داشتن سیگار و فندک , گذاشتن پودر فلفل در ظرف های مختلف و مکانهای گوناگون, گذاشتن بنزین یا گازوئیل در ظرف های متفاوت و مکانهای مختلف ,گذاشتن کپسول های  آتش نشانی سایز کوچک مخصوص خودرو در محل های مناسب و گوناگون و گذاشتن  هر گونه وسیله دفاعی دیگر در مکانهای مختلف

4- گذاشتن تله برای عوامل رژیم و کشاندن آنها به محل های مورد نظر تا بتوانیم فرصت گریز از دستان آنها را پیدا کنیم.

5- فیلم برداری و شناسائی عوامل رژیم مثل حرکتهای گذشته تا اینکه در بین مردم شناخته شوند که نتوانند  به شکل پنهانی در خدمت دستگاه های امنیتی و سرکوبگر باشند.

6- در مکان اصلی تظاهرات  که توسط خود شما انتخاب می شود می بایست شناخت کامل به محل داشته باشید یا کسانی از جمع شما محل را کاملا بشناسد. بنابراین خود شما باید دقیقا بدانید که مسیر رفت و برگشت  چگونه خواهد بود.

7- فراموش نکنیم که در هنگام دستگیری حتی اگر فقط دستان شما فلفلی باشد با مالیدن به چشمان نیروهای سرکوب می توانید از دستان آنها بگریزید. حتی داشتن زیور آلات تیز می تواند در صورت لزوم موجبات رهائی را فراهم کند. داشتن شال محکم یا کمربند با سری مناسب می تواند برای رهائی در شرایط خاص ما را یاری کند.

8- نوع لباس  , کفش و حتی کوتاهی یا بلندی مو در رهائی ما یا دستگیری راحتر ما می تواند موثر باشد.

9- خود شما باید ابتکاراتی را بکار ببرید که نوین ,جدید و غافلگیر کننده باشد بنابراین هدف از این نوشته بیشتر همان ایجاد ترس و بالا بردن هزینه دستگیری آزادیخواهان است .

10- تا می توانیم در این زمینه مطلب بنویسیم و تبادل تجربه کنیم همانطور که گفتم حتی اگر با دستان خالی در تظاهرات باشیم ولی ترس را در مزدوران رژیم ایجاد کرده ایم. به هر حال انتخاب شیوه مبارزه مربوط به فرد و کاملا آزاد است .این نوشته فقط به عوامل رژیم گوشزد می کند که فکر نکنند می توانند بدون خطر عامل دست کسانی شوند که ثروت میلیاردی به جیب می زنند و آنها را برای این ثروت اندوزی خود به خطر می اندازند و هر وقت نیر اوضاع نا مساعد شود آنها نیز مانند مبارک و بن علی با ثروت فراوان فرار خواهند کرد و این نیروهای سرکوب هستند که مجبورند با همین مردم زندگی کنند و اینجا بمانند. قیام های خاورمیانه و اراده مردم این کشور ها بر تغییر رژیم ها است پس توصیه می کنیم به نیروهای نظامی رژیم که زیاد خود را وارد درگیری مرم با حاکمیت نکنند و به فکر آبرو و آینده زندگی خود باشند و سرنوشت خود را با حکومتگران گره نزنند.

11- از آنجائی که سرنگونی رژیم حتمی است و مردم در 25 بهمن بر این خواست و اراده جمعی همچنان پا فشردند امیدوارم  از تجربه انقلاب 1357 درس بگیریم چرا که  دیر یا زود 22 بهمن 57 تکرار می شود و به محض سرنگونی رژیم هیج کس را نباید خودمان شخصا مجازات کنیم و به کسی آسیب بزنیم و از انتقام کور و انتقام شخصی خود داری کنیم اما کسانی که در تظاهرات مردم را سرکوب می کنند و از آنها عکس و فیلم وجود دارد بالاخره در دادگاه های صالحه محاکمه خواهند شد پس بنابراین بهتر است عوامل سرکوب از این پس راه خود را از حاکمیت جدا کنند و در آینده حداقل از جامعه و فامیل خود طرد نشوند و خواری و ذلت حمایت از حکومت دیکتاتوری جمهوری اسلامی را با خود و برای خانواده خود به یادگار نگذارند.

12- تا آنجا که امکان دارد سعی کنید در شرایط درگیری صورت خود را بپوشانیم.

13- در صورت امکان مسیر هائی را انتخاب کنیم که دوربین ندارد یا اگر می نوانید به شکلی آنها را از کار بیندازیم.

14- نیروهای موتوری سرکوبگر باید بدانند که از این پس آنها به راحتی نمی توانند به مردم یورش ببرند و هزینه آن را نپردازند.

15- نیروهای سرکوبگر باید بدانند که از این به بعد  احتمال دارد توسط بخشی از نیروهای امنیتی کشته شوید تا که حاکمیت آن را به گردن مردم بیندازد بنابراین مواظب باشید که توسط بخش امنیتی خود رژیم کشته نشوید که رژیم شدیدا به شهید واقعی نیاز دارد که بسیجی یا پاسدار یا نیروی انتظامی واقعی باشد که بر مزارش بتوانند اشک تمساح بریزند. بنابراین بیشتر از آنکه به فکر حمله به مردم باشید باید مراقب باشید که توسط خود رژیم قربانی نشوید.

در پایان تاکید می کنم این مطلب برای کسانی است که تصمیم خود را گرفته اند که در تظاهرات شرکت کنند چراکه شرکت یا عدم شرکت یک تصمیم فردی است و من در این زمینه به کسی نمی گویم که چه باید بکند.

ضمنا امیدوارم خانواده بسیجیان نگذارند که بیش از این فرزندانشان بازیچه جاه طلبی و قدرت طلبی حکومتگران شوند و باعث شود تا زمانی که زنده اند با حقارت و سر افکندگی بین مردم زندگی کنند.

نظام جلالی

بهروز سورن: کو؟ گوش شنوا؟

سالهاست و بهتر بگویم که دهه هاست که در برابر هجوم وحشیانه رژیم جمهوری اسلامی به مردم و نهادهای برخاسته از درون آنها یک ارزو در مخیله آزادگان خشک شده است. آرزوئی که مردم کشورمان, نهادهای سیاسی تشکیلاتی را در کنار یکدیگر و همچون ستونی در برابر حکومت و در کنار خود ببینند. ستونی که شعار آن نه قانون اساسی در تمامیت خود بلکه مطالبات و نیازهای مردم کشورمان نه یک کلمه بیش و نه یک واژه کمتر باشد. ستونی که علیرغم اختلافات نظری و سلیقه ای خود همچون کلیتی جدائی ناپذیر بوده و به پائینی ها خیره شده باشد.
اما بنظر می آید که در گرماگرم تحولاتی که در کشورمان و بخشا متاثر از حوادث جاری در منطقه است و میتواند ره صدساله ای را  یک شبه  به آزادیخواهان و زحمتکشان کشورمان نشان دهد, جای این بخش از اپوزیسیون خالی است.
 دنیا را آب برده و ما را خواب.
 تونس. الجزایر.یمن. عربستان. بحرین. مصر و.. آبستن حوادثی بوده و یا هستند و در کشورمان ایران امیدها زنده و شورش ها برپاست اما دریغ از کوششی برای پیوستن جویبارهای امید به یکدیگر. روی سخنم به تمامی سازمانهای چپ رادیکال و مارکسیستی است که از کنار نقد هزاران بهروز سورن هم بی توجه عبور میکنند تا گرد و خاک این طعنه ها گریبان مناسبات عمودی سازمانی آنها را نگیرد. تا غبار نارضایتی طیف منفرد و مستقل سیاسی تشکل آهنین!! آنان را خدشه ای وارد نیاورد. تا شخصیتهای خدای گونه آنان فرو نریزد. تا ضرورتها و نیازهای موجود پناهگاه آنان را روشنی نبخشد.
بحث این نیست که اعضای این نیروهای متشکل هر یک بنوبه خود تلاشگر در زمینه ای یا گوشه ای از اپوزیسیون خارج از کشور نیستند. گفتگو از این نیست که اینان نشسته اند و کاری نمی کنند. همه حضور دارند و باری را بدوش گرفته اند. باری که بر اصالت و حقیقت موجود جنبش پابرهنگان و گرسنگان استوار است و نه امتیاز خواهی و تلاش برای حفظ نظام,  چه در حوزه های دمکراتیک و چه در کانونهای جمعی و حتی بلحاظ فردی کوشش میکنند.
 اما جای خالی تشکلهای سیاسی شان در کنار هم و با اراده ای واحد در برابر رژیم دیده میشود. تردیدی نیست که زمانی که تشکلهای سیاسی سنتی در مذاکرات خود از حداکثر های خود شروع میکنند و اصل را بر کرنش سایرین در برابر مواضع خود میگذارند, مشکل در میان بالائی هاست در میان رهبران, در میان شخصیتهائی که دهه هاست لقب رهبری و شایستگی را سنتا بدوش میکشند. مشکل در میان اعضا نیست چرا که اینان در نهادهای دمکراتیک و کانونهای جمعی در کنار هم و در همبستگی نسبی فعالند. تلاشگرند و خستگی ناپذیرند.
متفکران و برگزیدگان جریانات سیاسی رادیکال و بویژه چپ در تحولات اخیر و جاری بوظایف خود عمل نمی کنند. این وظایف را صد البته ضرورتهای مبارزاتی کنونی بر عهده آنها قرار داده است. طفره میروند, چانه میزنند, نام مقدس و افتخارات  سازمانشان را حراست میکنند. در بستر های دمکراتیک در کنار یکدیگر قرار میگیرند اما در کنار هم و با نام سازمانی خود و برای اهداف مشترک  متناسب با منافع عمومی هرگز.
چنانچه فرض کنیم که هر جا سکوت است, ویرانه ای برجاست و چنانچه در نظر بگیریم سکوت علامت رضاست. درخواهیم یافت که  از این کوزه هم چیزی برون  تراوت نخواهد کرد و طرحی دگر باید انداخت.
بهروز سورن
17.2.2011
 

۱۳۸۹ بهمن ۲۸, پنجشنبه

کشتار مردم کرد سلیمانیه توسط دولت و پلیس کرد و توجه به نظریات آنارشیستی در نقد دولتها

همانطور که می دانید در بسیاری از کشورهای خاورمیانه مانند  مصر , ایران , عراق , تونس , اردن , یمن,  الجزایر,  بحرین, لیبی ,مراکش, عربستان , سوریه , فلسطین شاهد تظاهرات و کشتار مردم توسط دولتها بوده ایم  و هشداری که آنارشیستها در مورد شکل گیری دولتهای جدید داده اند درستی این هشدار متاسفانه خود را در کشتار کرد های سلیمانیه عراق در روز چهارشنبه توسط پلیس و دولت کرد نشان داد.

بر اساس  گزارش بی بی سی دست کم 9 نفر بر اثر تیر اندازی پلیس به سوی تظاهرکنندگان در شهر سلیمانیه در شمال عراق، کشته شده و بیش از چهل نفر دیگر نیز مجروح شده اند.

زمانی که مردم بی پناه کرد توسط دولت عربی حزب بعث عراق کشته می شدند بسیاری از کرد ها تصور می کردند که با آمدن یک دولت کردی به آزادی و برابری خواهند رسید و عامل سرکوب را نه درماهیت دولت بلکه صرفا در غیر کرد بودن آن می دیدند.

بعد از فرار بن علی در تونس در تاریخ 20.01.2011 سئوالاتی را طرح کردم که متاسفانه کسی به آنها پاسخی نداد و اینک بعد از سرکوب و کشتار مردم سلیمانیه باری دیگر  توجه شما را به بخشی از این سئوالات جلب می کنم

۱- با توجه به حوادث تا کنونی‌ آیا حتا اگر حزب قبلی‌ از دولت موقت نیز به طور کامل بیرون رود و نمایندگانی از احزاب دیگر وارد دولت موقت شوند آن موقع مردم باید به خانه‌های خود بروند و منافع آنان را دولت جدید، آن هم از بالا ، تامین خواهد کرد؟

 
۲- آیا قدرت و ثروت جامعه که دوباره در دست احزاب و افراد خاصی‌ در دولت جدید قرار بگیرد موجبات فساد آنان را بعد از تحکیم قدرت سیاسی فراهم نخواهد کرد؟راه چاره برای پیشگیری چیست؟


۳- آیا ابزار سلطه و اقتدار در دست دولت جدید قرار نخواهد گرفت؟


۴- مردم چگونه میتوانند نهاد‌های مستقل خود را ایجاد کنند و به چه شکلی‌ میتوانند حد اکثر مشارکت اجتماعی را داشته باشند؟

 
۵- چه تضمینی وجود خواهد داشت که دولت جدید از ابزار سرکوب مانند زندان،ارتش و دستگاه قضایی‌ و در جهت به انقیاد در آوردن مردم برای حکومت کردن با استفاده از قدرت رسانه‌‌ای خود بهره‌مند نشود؟


۶- چه راهی‌ وجود دارد که قانون توسط احزاب و دولت جدید تدوین نشود و مردم در تدوین و اجرا آن نقش داشته باشند؟


۷- چه راهی‌ وجود دارد که مردم بر عملکرد دولت و احزاب نظارت داشته باشند؟

به هر حال امیدوارم بعد ار سقوط هر دولتی , دیگر مردم اجازه ندهند که هیج دولت جدیدی شکل بگیرد و بر آنها ستم و فرمانروایی کند و در مقابل آن  دمکراسی مستقیم شکل بگیرد و جامعه توسط همه مردم در واحدهای خود گردان و شوراهای مردمی مستقل اداره شود
نظام جلالی 
http://www.azadi-b.com/J/2011/02/post_595.html

۱۳۸۹ بهمن ۲۷, چهارشنبه

کپسول های آتش نشانی وسیله دفاعی قابل دسترس برای همه در مقابله با پلیس ضد شورش!

کپسول های آتش نشانی سایز کوچک بهترین ابزار دفاعی قابل دسترس برای همه در مقابله با پلیس ضد شورش!


کپسول های کوچک آتش نشانی سایز کوچک مخصوص خودرو، زیر یک کیلو وزن دارند و در خودرو (یا درون کیف یا زیر لباس!) می توان آنها را نگه داری کرد تا به وقت فرصت دمار از روزگار ظالم برآورد! (جهت شادی روان سعدی شیرازی!)

هر کسی که هستید و در هرکجا که زندگی می کنید می توانید این وسیله کوچولو اما قدرتمند را با قیمت ارزان تهیه کنید و در ماشین خود نگه داری کنید و اگر روزی حرامزادگان در جلوی شما خودنمایی کردند می توانید از این ابزار کوچک جهت پاشیدن به صورت آنها و کور کردن موقتی دیدشان استفاده نمایید.

ویژگیهای ممتاز:
1- چند بار مصرف است و قابل شارژ می باشد.
2- جهت استفاده در خودرو به وفور استفاده می شود.
3- بسیار ارزان قیمت است.
کپسول آتش نشانی هالون قابل حمل در سایز کوچک

اطلاعات فنی بیشتر درباره این وسیله:
کپسول آتش نشانی نوعی دستگاه برای خاموش نمودن آتش است. این دستگاه جزء خاموش کننده‌های قابل حمل دستی آتش بوده و اغلب گاز دی اکسید کربن را تولید و با فشار بر روی آتش می‌افکند.
کپسول‌های آتش نشانی استوانه‌های فلزی محکمی هستند که با آب یا یک نوع ماده خفه کننده پر شده‌اند و وقتی اهرمی را که بالای این استوانه‌است فشار دهید، ماده با فشار زیادی از کپسول خارج می‌شود. در این کپسول‌ها یک لوله، مخزن تحت فشار کپسول را به قسمت بالای کپسول متصل و یک شیر فنری نیز ارتباط میان لوله را با دهانه خروجی مسدود کرده‌است. در بالای سیلندر، سیلندر کوچک دیگری وجود دارد که با گاز فشرده‌ای مانند دی اکسید کربن پر شده‌است و یک شیر جلوی انتشار دی اکسید کربن را می‌گیرد.
برای استفاده از کپسول آتش نشانی باید ضامن کپسول را کشیده و اهرم آن را فشار داد. این اهرم یک میله را فشار می‌دهد تا شیر فنری را به پایین فشار دهد و مسیر خروجی را باز کند. گاز فشرده شده بر اثر فشار رها می‌شود و با نیروی قابل ملاحظه‌ای از مخزن به دهانه خروجی منتقل شده ، خارج می‌شود.
باید آن را مستقیما روی سوخت هدف گیری و روی تمامی سوخت پخش کرد. کپسول را با اندازه‌های مختلف و گازهای مختلف می‌سازند.

آشنایی با کپسول های آتش نشانی قابل حمل
کپسول های آتش نشانی قابل حمل، طوری طراحی شده اند که به آسانی برای آتش سوزی های کوچک و قابل کنترل مورد استفاده قرار می گیرند.
جهت استفاده از این کپسول ها باید به بر چسب روی آنها توجه شود چرا که برروی این بر چسب ها اطلاعاتی در مورد کپسول مورد استفاده نوشته شده است. هر کپسول، ویژه ی خاموش کردن نوع خاصی از آتش طراحی شده و استفاده نادرست انها ممکن است باعث مشتعل تر شدن آتش و بروز خسارات جبران ناپذیری گردد. محل نصب و قابل دسترس بودن این کپسول ها، نکته مهم دیگری است که باید مورد توجه قرار گیرد. باید دقت نمود که این کپسول ها در محل های قابل مشاهده و قابل دسترس، با برسی های دقیق فیزیکی ،نصب شده و در اختیار افرادی قرار گیرند که با کاربرد آنها آشنایی کافی داشته باشند. استاندارد (انجمن ملی حفاظت در برابر آتش سوزی) وجود یک مهندس یا بازرس آتش نشانی را جهت نظارت ماهیانه یا سالانه بر کپسول های آتش نشانی قابل حمل، الزامی ندانسته اما نگهداری و مراقبت و نیز تعمیرات آنها باید توسط مالک، ساکنان و یا نمایندگان مشخص انجام شود. بهتر است تعمیرات و نگهداری این کپسول ها توسط نماینده آتش نشانی و یا فردی آموزش دیده ایمنی صورت پذیرد.

چگونه با یک کپسول آتش نشانی کار کنیم؟
عملیات زیر را به ترتیب انجام دهید:
1. میله ضامن را بکشید.
2. سر شیلنگ کپسول را به سمت آتش (شما بخوانید پلیس ضد شورش!) قرار دهید.
3. دستگیره را فشار دهید.
4. شیلنگ کپسول را به سمت مرکز آتش (شما بخوانید پلیس ضد شورش!) قرار دهید!

بهروز سورن: آیا کوکتل مولوتف درد مردم کشورمان را دوا خواهد کرد؟

گفتمان دفاع از خود از سوی مردمی که هر روزه در خیابانها و بدلائل گوناگون مورد هجوم نیروهای سرکوب جمهوری اسلامی قرار می گیرند از موضوعاتی است که بویژه در در میان نیروهای سیاسی متشکل و منفرد در داخل و خارج از کشور مورد مجادله است. شکافی که در میان این نیروها موجود است بازتاب نگاه آنان به رهبری جنبش و آینده و سرنوشت اعتراضاتی است که بیش از سه دهه به حضور نامیمون جمهوری اسلامی در حکومت و هدایت کشور صورت می گیرد. در نظمی وحشیانه که جمهوری اسلامی به مردم ما تحمیل کرده است و تمامی حقوق فردی و اجتماعی را از آنان سلب کرده است, گزینه ای دیگر جز دفاع از خود در برابر وحوش مزدور این رژیم در برابر جوانان, دانشجویان و زنان و کارگران و.. نمیماند.
بیاد داریم که یک سال و نیم قبل زمانی که حضور خیابانی گسترده تیتر اول رسانه های ایران و جهان شده بود, بسیاری هنوز از مبارزه مدنی صحبت میکردند و مسالمت جوئی با چاقو کشان و قاتلان بسیجی و سپاهی را تبلیغ میکردند. شعار مرگ بر دیکتاتور و دیکتاتوری شعاری ضاله!! تعبیر میشد و غیر خودی تفسیر میشد.
شم و تجربه سیاسی  و شناخت بسیاری از نیروهای متشکل و منفرد در مقابل این سازشکاران قرار گرفت و امروزه همانطور که شاهدیم اصلی ترین شعار مردمی در خیابانها مرگ بر دیکتاتور و دیکتاتوری و سرنگونی جمهوری اسلامی ست. جدائی دین از دولت  در برابر شعار ارتجاعی قانون اساسی نه یک کلمه بیشتر و کمتر و دیدگاههای جلاد بزرگ دگر اندیشان خمینی قرار میگیرد.موسوی و کروبی آمال و آرزوهایشان  را در بیانیه اخیر خود نیز بیان کرده اند. حفظ نظام حاکم و بازگشت به دوران طلائی امام جلادشان خمینی
این آرزوها اما با درجه رشد و آگاهی و تجربه مردمی که در خیابانها مکررا چهره خونریز جمهوری اسلامی را تجربه میکنند بسیار فاصله دارد.اندیشه دفاع از خود و تدارک مقابله با نیروهای وحشی حافظ نظام هر روزه تقویت میشود. بدیهی است که چنانچه آلترناتیو حذف رژیم بدون خونریزی و با مراجعه به آراء آزادانه مردم انجام پذیر باشد احدی خواهان سرنگونی به جبر نخواهد بود.
بدیهی است که مردم هیچگاه جنگ طلب نیستند و صلح و آزادی و برابری را اندیشه میکنند. بدیهی است که هر انقلابی مستلزم تحمل خسارتهای جانی و مالی ست. حقیقت اما اینست که  استبداد هیچگاه با نصیحت و نجواهای دیپلماتیک صحنه را خالی نخواهد کرد.
حقیقت اینست که نظامی همانند جمهوری اسلامی بیش از سی و دو سال به فریب و سرکوب و چپاول مردم ایران مشغول بوده است و حقیقت دیگر اینکه مال اندوزی و ثروت اندوزی از بالا تا پائین نظام را انگیزه و ثبات بخشیده است. این اتوپی که زمانی حاکمان از ظلم و ستم خود دست شویند و طلب مغفرت!! کنند تنها از سوی کسانی اشاعه مییابد که منافع خود را در حفظ نظام و قانون اساسی اش میدانند.
کوکتل مولوتف در طول تاریخ نه یک وسیله خشونت زا بلکه سمبل مقاومت مردمی بی سلاح در دفاع از خود تصویر میشود. دفاع در برابر نیروهائی که سلاح در اختیار دارند و امتیاز  برای خود قائل میشوند در برابر مطالبات مردمی که با منافع حاکمان در یک راستا نیستند. نیروهای مسلحی که رسالت و علت وجودی خود را حفظ نظم حاکم میدانند.
پادگان و قرارگاه دارند. سلاح سرد و گرم دارند. زندان و ابزار شکنجه دارند. بخش بزرگی از بودجه کشور را در اختیار میگیرند تا در برابر گرسنگان صف بکشند. از توانمندان حمایت کنند و از تغییر وضع موجود جلوگیرند. دیر یا زود اما در برابر اراده مردمی قرار خواهند گرفت که بی شمارند. ابتکار دارند و به تجربیات سایر ملتها و همچنین خود بی توجه نیستند. بسیاری از این تجربیات را در سالهای اخیر بکار بسته اند و روی نت قرار داده اند. این آموزش ها هم اکنون در بسیاری از رسانه ها منتشر شده است. از جمله طرز تهیه کوکتل مولوتف برای دفاع از خود.
قطعا اعدامها و سرکوب و کشتار خیابانی جمهوری اسلامی با پاسخ شایسته معترضین در خیابانها مواجه خواهد شد.
بهروز سورن
16.2.2011

۱۳۸۹ بهمن ۲۵, دوشنبه

25 بهمن آغاز مبارزه ای بی امان و بی وقفه

آنطور که از شواهد معلوم است دور تازه ای از مبارزات خیابانی آغاز گشته است و مبارزات در خاورمیانه نیز تاثیر خودش را بر شرایط سیاسی ایران گذاشته است و رژیم نمی تواند عقریه زمان فرا رسیدن سرنگونی خود را تغییر دهد یا موجب توقف آن گردد. آتش زیر خاکستر امروز 25 بهمن از زیر خاکستر خود را نشان داد و در حال زبانه کشیدن است تا هستی و نیستی جمهوری اسلامی خون و جنایت را برای همیشه بر باد دهد. مردم ایران در مدت کوتاهی خود شاهد فرار بن علی و مبارک بودند و دیدند که توده های خروشان مردم می تواند به راحتی هستی و نیستی دیکتاتورها را بر باد فنا دهند

۱۳۸۹ بهمن ۱۹, سه‌شنبه

بهروز سورن: بهار در راه است و ما چشم انتظار

من یقین دارم که بهار خواهد آمد.زمستان هیچگاه پایدار نبوده است.سرما رفتنی است و یخ ها آب میشوند. شکوفه خواهند زد درختان و گلزارها از پس خشکسالی زمستانی  نمایان میشوند. کمتر کسی افکار خود را جهت میداد که در کشورهای عربی که مهد اسلام هستند اینچنین تشنه آزادی و عدالت اجتماعی به خیابانها بریزند  و با مشت گره کرده خود در برابر سلاح های گرم و سرد نیروهای ارتجاع و ستم در صفوفی پرشمار بایستند. مصر خاموش در برابر جنایات ارتش اسرائیل امروز دغدغه خاطر محافل دیپلماتیک غرب و هواداران پنهان و عیان خشونت زایان حاکم در اسرائیل شده است و غلیان توده ای در تونس - مصر الجزایر و در ابعادی در یمن و بحرین و عربستان سعودی حاکمان سرمایه را نگران و مشوش کرده است که مبادا از پس شورش بیکاران علیه گرانی و پارتی بازی و علیه غارت منابع ملی و چپاول خاندان حکومتی در این کشورها, اتحادیه ها و نمایندگان مردمی سر بر آورند و جریان سود رسانی به شکم گندگان غرب را مختل سازند.
پیکر عزیز خود را در زیر تانکهای ارتش قرار میدهند تا پرچم آزادی و عدالت را برافراشته نگاه دارند حماسه می افرینند و تاریخ مینویسند.
یقین دارم که قصرهائی نظیر کاخ مبارک بدست توانای مردم ستمدیده مصر فرو خواهد ریخت.

بی گمان میدانم که این اعتراضات ریشه در اعماق دارد. اعماقی که جز فقر و گرسنگی و بیکاری نمی شناسد و درد را جیره روزانه خویشتن دارند. پراکنده اما بی شمارند. آنها نیت کرده اند که کاخ ها را به آتش کشند و نشان دهند که  اعماق میتواند آسمان را آتش باران کند. در تونس یا مصر و شاید هم بزودی ایران که این هنوز نتیجه سحر است.
خستگی ناپذیرند و جان برکف و چیزی جز جان عزیزشان برای از دست دادن ندارند.
جمهوری اسلامی چنان تف سربالائی شده است که هر اعتراضی توده ای شکل می گیرد بلافاصله صفوف نظری و مطالباتی خود را از آنان مجزا میکند. در تونس و مصر برخی از رهبران اسلامی اپوزیسیون بلافاصله از عدم شیاهت خود به جمهوری اسلامی و بویژه خمینی جلاد گفتند
رهبر حزب اسلام‌گرای تونس: من آیت‌الله روح الله خمینی نیستم
اخوان المسلمین هم  خط فاصلی با جمهوری اسلامی و خامنه ای کشید.
تردیدی نیست که غلیانهای خودبخودی و انفجاری معمولا رهبران ارگانیک خود را به همراه ندارند و از سازماندهی نظری و تشکیلاتی منسجمی برخوردار نیستند. هم از اینرو به انحراف کشیده شدن جهتگیری ها و مطالبات حقیقی آغازگزان در تداوم خود میتواند به مسیری ناخواسته افتد و باز هم دوره ای را تاریخی به تعویق اندازد. ام بر این اعتقادم که دیر یا زود پرده ها دریده خواهد شد و سیمای کریه ستمکاران و مال اندوزان از پس آن نمایان خواهد شد.
شورش مردم عرب در این کشورها اما تنها شورش آنان نیست. همانطور که از اخبار و گزارشات هفته های اخیر پیداست امواج اعتراضات مرزها را پشت سر گذاشته است و همچنان کل مناطق عرب نشین را در می نوردد. در انتظار تحولات آتی در این کشورها باشیم و ضمن حمایت فعال از تهیدستان و آزادیخواهان این مناطق آرزومند پیروزی آنها بمانیم.
بهروز سورن

۱۳۸۹ بهمن ۱۸, دوشنبه

در صورت فروپاشی رژیم , آرایش نیروهای سیاسی اپوزسیون چگونه خواهد شد?

از آنجائی که احزاب دولتی چپ , هم اکنون در خارج از کشور  به ده ها گروه کوچک چند نفره تا چتدین نفره تقسیم شده است و قطعا در شرایط خلا قدرت سیاسی حاکم شاهد شکل گیری ده ها یا صدها گروه چپ کوچک دیگر خواهیم بود و در آن شرایط با صدها گروه کوچک و بی تاثیر چپ مواجه خواهیم شد که در بهترین حالت هر کدام از این گروها چند صد تا چند هزار عضو پیدا خواهند کرد.در اردوگاه راست دولتی نیز شاهد شکل گیری ده ها گروه جدید کوچک خواهیم بود که گرایشات مذهبی یا ناسیونالیستی یا ملی گرائی یا معجونی از همه آنها خواهیم داشت و دو جریان مجاهدین و سلطنت طلبها از سایر نیروها بیشتر نیرو خواهند داشت نسبت به سایر جریانات چپ و راست . جریانات ناسیونالیستی کردی, بلوچی ,عربی ,ترکی و...نیز نیروهای زیادی را به خود جلب خواهند کرد . علاوه بر اینها وبلاگهای شناخته شده , رادیو ها, تلویزیون ها, خوانندگان موسیقی اعتراضی ,سایتها و صفحات فیس بوکی شناخته شده نیز هر کدام نیروهائی را در درون جامعه سازماندهی و دور خود جمع خواهند کرد. علاوه بر آن تعداد بسیار زیادی تشکلهای دموکراتیک شکل خواهد گرقت. در مقابل تمامی جریانات راست و چپ خواهان تشکیل دولت و حکومت نیز نیروی زیادی با خواستها و مطالبات آنارشیستی پا به عرصه مبارزات و اعتراضات سیاسی خواهد گذاشت. ضمنا نیروهای حکومتی کنونی نیز به دستجات و گروه های مختلف و کوچکی تقسیم خواهند شد و اصلاح طلبان نیز نیروی قابل توجه ای را به سمت خود خواهند کشاند در صورتی که تغییری در سیاستهای تا کنونی خود بدهند.

در کشورهای استبدادی در حمایت و همبستگی با مردم مصر, معترضین می توانند به این عنوان در خیابان ها بمانند

میدان تحریر شهر قاهره که محل آغاز اعتراضات مردمی بود اینک به پایگاهی برای معترضان تبدیل شده است. اینجا محلی است که معترضان سعی کرده اند تاکنون با استقامت آن را همانند پایگاهی برا خود حفظ کنند.
 معترضان می گویند:” ما به آنهایی که فکر می کنند میدان تحریر را تخلیه خواهیم کرد باید بگوییم که ما اینجا را ترک نمی کنیم و این حسنی مبارک است که باید قاهره را ترک کند.”
هزاران نفر از معترضان به حسنی مبارک، رییس جمهوری مصر شامگاه یکشنبه را نیز در میدان تحریر بسر بردند. این میدان طی دو هفتۀ گذشته محل تجمع مخالفانی است که می گویند تا تغییر حکومت و برکناری رییس جمهوری این کشور به تظاهرات خود ادامه خواهند داد.
اکنون وقایع مصر فرصت خوبی است که مردم معترض در دیگر کشورها ی استبدادی به عنوان حمایت و همبستگی با مردم مصر به خیابان بیایند و تا زمانی که آنها در خیابان هستند آنها نیز در خیابان بمانند.

۱۳۸۹ بهمن ۱۷, یکشنبه

پیشنهاد نوشتن نامه سرگشاده وبلاگ نویسان و مردم خطاب به نیروهای مسلح با توجه به وقایع تونس و مصر

پیشنهاد : با توجه به وقایع تونس و مصر و عدم سرکوب جنبش مردمی توسط ارتش در این 2 کشور ما می توانیم نامه سرگشاده ای خطاب به ارتش و نیروهای مسلح ایران  بنویسیم و از آنها بخواهیم که سرنوشت و آینده خود را به سرنوشت و آینده جنایتکاران حکومتی گره نزنند و در رویارویی مردم با رژیم استبدادی بر روی هموطنان , همسایگان , همشهریان و فامیل های خود آتش نگشایند و از به خاک و خون کشیدن آنها پرهیز کنند و به خاطر حفظ قدرت کسانی که برای ملت خود کوچکترین ارزش انسانی قائل نبودند و نیستند, دستانشان را به خون آزادیخواهان و بی گناهان آلوده نکنند. در تونس بن علی فرار کرد و آن کسانی که  به خاطر بن علی بر روی مردم آتش گشودند جز این نیست که دستان خود را به خون انسانهای دیگر آلوده کردند آن هم به خاطر در قدرت بودن بن علی و خانواده اش  برای چپاول بیشتر و سرکوب آزادیخواهان تونس و به خاطر هیچ خود را قاتل هموطنانشان کردند و در نزد مردم تونس شرمگین خواهند بود. تحولات و انقلابات در خاورمیانه آغاز گشته است و سرنوشت محتوم تمامی دیکتاتورهای منطقه از جمله جمهوری اسلامی چیزی جز سرنگونی و شکست نیست. دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد.
امیدوارم با کمک دوستان بتوانیم هر چه سریعتر یک متنی را تهیه و منتشر کنیم.
با سپاس

۱۳۸۹ بهمن ۱۶, شنبه

سئوالی در باره آنارشیسم در بخش نظرات روشنگری

20:58 16 بهمن 1389 فمینیسم را تا حدودی میتوان درک کرد که میخواد در باره چی حرف بزنه ولی آنارشیسم قبول کنین که خیلی ثقیله.
آدم یاد هیپیهای دهه هفتاد می افته که لباس بودایی می پوشیدند و در خیابانهای نیویورک و گاهی هم در کلکته نقاره و طبل می زدند. می گفتند که ما روش زندگی این هندیهای عزیز را از هر چیزی بهتر میدانیم و می خواهیم با تمام وجود آنرا حس کنیم. البته خیلی با حرارت تر از خود هندیها بودند چون شهر وند غرب بودند و برخوردار از مواهب غربی بودن. و اگر جایی گیر میکردند سفارتشان آنها را نجات میداد ولی هندی باید در همان زباله دان می ماند تا توریست تارک دنیای بعدی برسد و او بتواند دوزار در بیاورد.

سرتان را درد نیاورم. داشتم فکر میکردم که آنارشیسم یعنی چه. مثلاً آشغالهای منازل را چه کسی باید سرو سامان بده و یا آب آشامیدنی را چه کسی باید به ما بده و یا جلوی دزد و تجاوزگر را چه کسی باید بگیره.
اگر کسی میدونه لطفاً با زبان ساده برای ما بزدلها شرح بده.





اول از اینکه اگر کسی مفهوم آنارشیسم را نداند و یا حوصله نداشته باشد که خودش در اینترنت به دنبال پاسخ بگردد  و کمی وقت بگذارد و نخواهد خودش به دنبال پیدا کردن سئوالش باشد که دلیلی بر بزدلی نیست و ربط ندانستن به بزدلی را من که نفهمیدم. بنابراین شما بزدل نیستید بلکه......اما آشغالهای منازل را چه کسی الان سرو سامان می دهد خوب در جامعه آنارشیستی هم که قرار نیست این بخش شهرداری منحل شود , مگر شما چه تصوری از جامعه آنارشیستی دارید ? و یا آب آشامیدنی را چه کسی  الان به شما می دهد , مگر اداره آب در جامعه آنارشیستی قرار است منحل شود ? و یا جلوی دزد و تجاوزگر بزرگ و  دولتی را الان چه کسی می گیرد? در جامعه آنارشیستی دولت منحل می شود و به جای آن واحدها و شورا های خودگردان ادارات , محلات , شهری , روستائی و... و تشکلات داوطلبانه اجتماعی شکل می گیرد. شما را رجوع می دهم به این لینک که سئوالهای انحرافی مشابه در آن وجود دارد.
با سپاس
http://andishehnovin.blogspot.com/2010/08/blog-post_30.html
ضمنا لطفا 4 مقاله ضمیمه آن را نیز بخوانید.

نظام جلالی


02:15 17 بهمن 1389 به آقای نظام جلالی

نوشته شما بر اساس یک دید غیر واقع بینانه و رمانتیک از زندگی بشر است. البته این رمانتیسم شورائی مخصوص شما نیست. خیلیها در همین خیالات هستند. در واقع ریشه اش در بستن چشم بر روی واقعیت ها است و ترس از برخورد با آنها.
حتی اگر همه مرزهای عالم را بردارید و تمام افراد محله ها عاشق هم و رفیق جون جونی یکدیگر باشند باز چنین چیزی غیر ممکن است. چون بشر مطابق طبیعتش همیشه در پی آن است که قدرت را تا آخرین درجه بیازماید و محل واقعی خود را بیابد.
اما ایکاش دنیای واقعی هم مثل دنیای شما بود. 




پاسخ به دوست عزیز 02:15 17 بهمن 1389
در نوشته شما به دو موضوع اشاره شده است یکی اینکه نوشته من را بر اساس یک دید غیر واقع بینانه و رمانتیک از زندگی بشر ارزیابی کرده اید. اصلا فرض را بر صحت گفته شما بگذاریم و فراتر از وجود احتمالی دید غیر واقع بینانه و رمانتیک در نظرات آنارشیستها آن را به تاریخ گذشته افکار غیر واقع بینانه و رمانتیک و آرزوهای تخیلی  بشر رجوع دهیم. مثلا آرزوی پرواز مانند پرندگان برای بشر یک آرزوی حسرت آمیز بوده و هست ولی آیا کسی فکر می کرد بشر بتواند آنچنان از زمین دور شود که یک پرنده نمی تواند. آیا اینترنت بشر را به بسیاری از آرزوهایش که در گذشته غیر قابل تصور بوده است نرسانده است? و یا در زمینه پزشکی مانند http://www.hamshahrimags.com/NSite/FullStory/News/?Id=5393  یا مانند http://www.iransalamat.com/?file=hea&operation=show&id=10   نمونه های بسیاری در طول تاریخ بشر وجود دارد که دیگر نمی توان حکم قطعی صادر کرد که حتی تخیلات امروزین ما زمانی در آینده به واقعیت نپیوندد.
یا مثلا اگر در نظام  برده داری کهن و سنتی(که امروزه شکل مدرن و تغییر یافته آن وجود دارد) زندگی می کردیم http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%B1%D8%AF%D9%87%E2%80%8C%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C تصور آنکه روزی برده داری به آن شکل از بین خواهد رفت برای ما امری محال و تخیلی محسوب می شد.
یا اگر در عصر سنگ یا عصر حجر و یا در قرون وسطا و فئودالیسم زندگی می کردیم تصور پیشرفت امروزی بشر برای ما غیر ممکن می بود.
اما بحث دوم در نوشته شما اشاره به طبیعت بشر دارد که  همیشه در پی آن است که قدرت را تا آخرین درجه بیازماید و محل واقعی خود را بیابد.
اگر به خواهیم وارد این بحث شویم شاید بهتر باشد که به بحث قدرت  از 2 زاویه بپردازیم یکی طبیعت بشر که قدرت طلبی در او وجود دارد و به اشکال مختلف در کنشهای فرد عمل می کند. دوم آنکه اگر بخواهیم کشش قدرت و قدرت طلبی را در فرد مهار کنیم و یا باعث پخش قدرت یا تضعیف آن شویم اتفاقا جامعه آنارشیستی برای آن بهترین راه حل است (البته تا امروز )
به هر حال اگر بخواهیم بحث قدرت را باز کنیم باید از جمله وارد مباحث فوکو در این زمینه شویم و همچنین وارد مباحث آنارشیستی بشویم

نظام جلالی 


11:20 17 بهمن 1389 تلفن موبیلم زنگ زد و دوستم از آنطرف پس از مدتها احوالی از ما گرفت. می گفت سر چاره جویی برای آشغالها و آب آشامیدنی و برق و ... قراره چند کار خانه در محله مون بسازیم. برای همین در فکر تماس با آلمان برای تهیه تجهیزات هستیم. حالا هم فکر کردیم که احتیاج به یک وزارت خارجه و وزارت نفت داریم که آلمانیها بیان از توی چاههای نفت محله مون استخراج کنن و برامون کامیون و پمپ و چه میدونم چیزهای دیگه بیارن.
البته در مورد کامیون با بنز خاور که همون آلمانیها را مونتاز میکنه تماس گرفتیم و شورای آنارشیستی آنها گفت که دیگه کامیون مونتاژنمی کنن چون صرف نداره و قرار از این پس پوشک بچه تولید بکنن.
راستش میگفت که به یک نیروگاه اتمی یا گازی هم در محله شون نیاز دارن. خلاصه خیلی هیجان زده ولی کلافه بود. بعد از پایان صحبت صدای بع بع گوسفندها منو از فکر در باره نیروگاه آورد بیرون. آخه من چوپان هستم و گوسفندها را برای چرا آورده بودم صحرا. راستش برای اولین بار احساس خوبی به من دست داد که ما در دهات و صحرا مشکلات محله دوستمون رو نداریم. اما دوای گوسفند ها چی غذاشون چی. وانت و تراکتور از کجا بیا وریم. تو همین فکر ها بودم که به خانه رسیدم و دیدم ننه کبری و مشتی ضیغم با خوشحالی فریاد می زنند و سرود آنارشیستی میخوانند. تو اینترنت آنارشیسم رو پیدا کرده بودند و خوششون آمده بود. گفتم زیاد تند نرین این اینترنت یک چیز خارجیه. آنها هم جوابم رو با قدرت دادن و گفتن که خودشون قراره تو ده یک کار خانه کامپیوتر و یک شرکت نرم افزار درست بکنن. تازه ننه کبری که از نوع میلیتانتشه میگفت برای مسافرت های زیارتی اش میخواد یک کارخانه هواپیما سازی هم در ده بسازه. و من هم بشم وزیر صادرات که اضافه تولید را به دهات همسایه بیاندازم. من هم در جا پذیرفتم. 



دوست عزیز 11:20 17 بهمن 1389 می توانم درک کنم که آنقدر ترسیم چگونگی اداره جامعه آنارشیستی حتی در ذهنتان  برای شما غیر ممکن  است که برای رساندن منظورتان به نوشته طنز گونه روی آورده اید و نوشته شما نشان می دهد که هیج تصور درستی از جامعه آنارشیستی ندارید به هر حال عصر اینترنت است و خودتان می توانید چنانچه مایل باشید در این زمینه مطالعه کنید.
ضمنا می توانید به این 3 مطلب نیز نگاهی بیندازید شاید کمی اغتشاشات فکری شما را کم کند البته نمی دانم شاید هم بیشتر کند
http://andishehnovin.blogspot.com/2010/02/blog-post_17.html
http://andishehnovin.blogspot.com/2010/02/blog-post_25.html
http://sabotage.blogfa.com/post-10.aspx
نظام جلالی


به نقل ازبخش نظرات روشنگری
http://www.roshangari.net/as/sitedata/20110202091304/20110202091304.html

۱۳۸۹ بهمن ۱۵, جمعه

فراخوان همبستگی بین المللی با قیام توده‌ای مستقل مصر و کشورهای منطقه‌

رفقای آزادیخواه‌، هر جای جهان که هستید
آنطور که‌ اطلاع دارید رفقای آزادیخواه‌ در مصر، یمن، اردون، الجزایر و مراکش زیر حمله ‌و سرکوب هستند، بخصوص بعد از خودنمایی یک ملیونی اول فوریه 2011 در میدان آزادی قاهره‌، از طرف مزدورهای دولتی در پوشش لباس شخصی و مثل بخشی از تظاهر کنندگان، به‌ آزادیخواهان حمله‌ می کنند.
آنطور که‌ معروف است، دولت مصر1،4 میلیون نیروی پلیس و بیش از یک میلیون مزدور و نیروی ضربت دارد و این نیروها را به عنوان طرفداران دولت به‌ خیابانها فرستاد و حمام خون براه انداخت.
لازم است هر طوری که‌ برایمان امکان دارد برای همبستگی و با فشارآوردن خود بر دولت های محلی و سفارتخانها و کنسولگری مصر، یمن، اردون، الجزایر، مراکش، لیبی، سوریه‌، عربستان سعودی و کشورهای دیگر تلاش کنیم.
لازم است دوش به‌ دوش و همراه آزادیخواهان شمال آفریقا برای آزادی بجنگیم، چون شکست قدرتهای دیکتاتوری آفریقا وآسیا، پایه‌های دولتهای بزرگ سرمایه‌داری را تضعیف میکند و جبهه‌ متحد مبارزه‌ جهانی را فراهم و گسترش می دهد. پیروزی قیام ماآزادیخواهان و قربانیان سرکوبگریهای اقتصادی، سیاسی و لشکری سرمایه‌داری در گرو همبستگی همه‌جانبه‌انترناسیونالیستی خود مااست.

زنده‌ باد مبارزه‌ آزادیخواهان مصر
پاینده باد همبستگی جهانی آزادیخواهان

۱۳۸۹ بهمن ۱۳, چهارشنبه

نگاهی به فراخوان راهپیمایی 14 بهمن و تاثیرات تونس و مصر بر اوضاع سیاسی ایران

جمعی از دانشجویان چند دانشگاه  کشور و اساتید دانشگاه  در بیانیه های جداگانه و در فضای مجازی , عموم مردم را به راهپیمایی خودجوش روز پنج شنبه 14 بهمن ساعت 3 بعد از ظهر دعوت کرده اند و از همه مردم  ایران خواسته اند که ساعت 15 در میادین همه شهر های بزرگ تجمع کنند و شروع روز های خشم  ایران باشند. البته با اینکه این فراخوانها عمدتا در چند وبلاگ نه چندان شناخته شده منتشر شده است و بیشتر در سایت آژانس ایران خبر و در سایتهای لینک گذاری و سه سایت دیگر منعکس شده است  با این حال سایت هامون نیوز متعلق به رژیم در مطلبی با عنوان " امت حزب الله در کمین فتنه گران" نسبت به این فراخوانها واکنش نشان داده است و طبق رسم جمهوری اسلامی با ادبیات تحدید کننده , برای مردم , جلو جلو ,خط و نشان کشیده است. آنچه که مسلم است خود رژیم نیز می داند که ایران آتش زیر خاکستر است و حوادث تونس , مصر, اردن, الجزایر, یمن همچون بادی است که می تواند باعث روشن شدن مجدد این آتش زیر خاکستر شود. از طرفی دیگر رژیم امیدوار بود که با افزایش موج اعدام ها و ایجاد رعب و وحشت  , زمان سرنگونی خود را به عقب بیندازد اما غافل از آنکه اعدام های اخیر در دل مردم آنچنان انزجار و خشمی را کاشته است که دیر یا زود دامن رژیم را فرا خواهد گرفت و هست و نیست رژیم را بر باد خواهد داد. سقوط رژیم دیر یا زود دارد اما سوخت و سوز ندارد. رژیم با اعدام های بی رویه و سرکوب وحشیانه روزی نه چندان دور با بادی که کاشته است طوفان درو خواهد کرد و نیروهای نظامی با توجه به وقایع تونس و مصر به خاطر طولانی شدن حکومت یک عده مافیایی در قدرت دستان خود را به خون شهروندان ,همسایه  و فامیلهای خود آلوده نخواهند کرد و ارتش ایران همچون ارتش تونس و مصر عمل خواهد کرد و با طناب حماقت رژیم به اعماق بدنامی و ذلت و خواری  فرو نخواهد رفت و سرنوشت خود را به سرنوشت جنایتکاران حاکم گره نخواهد زد. سال 2011 سال انقلابات در خاورمیانه و کشورهای اسلامی است و ایران هم از این امر مستثنی نیست. به هر حال امیدوارم بعد ار سقوط این دولت دیگر مردم اجازه ندهند که هیج دولت جدیدی شکل بگیرد و بر آنها ستم و فرمانروایی کند و در مقابل دمکراسی مستقیم شکل بگیرد و جامعه توسط همه مردم در واحدهای خود گردان و شوراهای مردمی مستقل اداره شود

نظام جلالی 
14 بهمن