برای بررسی و اقدام عملی برای پیدا کردن راه برون رفت از شرایط سکون اوضاع سیاسی ایران قبل از هر چیز نیاز به مشارکت عمومی همراه با خرد جمعی دارد . یعنی آنکه با همکاری مشترک و تبادل فکری جمع است که با دادن طرح های مختلفی که متضاد هم نباشند می توانیم راه کار های عملی برای برون رفت از شرایط و اوضاع سیاسی راکد کنونی را پیدا کنیم.
برای برداشتن اولین گام می باید ابتدا این توافق چمعی وجود داشته باشد که مایل باشیم با گفتگو مشترک چاره جوئی کنیم. پس از اعلام آمادگی تعداد زیادی از فعالین سیاسی و اجتماعی با ارائه طرح های خودمان سپس وارد فاز پیش بردن طرح های عملی خواهیم شد. در واقع اولین قدم ارتباط گیری گسترده و همراه کردن و توافق تعداد هر چه بیشتری از افراد برای آغاز گفتگو و دادن طرح های عملی و قابل اجرا است. بنابراین باید راه حل ها منطبق با میزان توان جمع باشد. در این حرکت مشترک وارد بحث های فرسایشی نخواهیم شد و قرار نیست مباحث اقناعی را پیش ببریم و یا اختلافات سیاسی را مابین خود حل کنیم چراکه ما فقط به شکل فردی وارد یک پروژه مشخص برای پیش بردن یک هدف مشترک خواهیم شد.
تجربه های تا کنونی نشان داده است که اگر پشت هر ایده ای یک نیروی مادی عینی وجود نداشته باشد امکان تحقق آن ایده یا طرح بسیار ضعیف خواهد بود.
به عنوان مثال در بسیاری از وبلاگها طرح ها و ایده های خوبی داده می شود ولی چون آن طرح صرفا پیشنهاد یکنفر است و کار جمعی تبلیغی حول آن صورت نمی گیرد در نتیجه آن طرح ها عملی و اجرائی نمی شوند. به نظر من مشکل نبودن طرح و ایده نیست بلکه عدم هماهنگی بین فعالین جنبش هست.در واقع نرسیدن انسانها به ضرورت انجام یک کار در یک مقطع مشخص باعث خرده کاری و کارهای پراکنده می شود. قبل از پیشنهاد هر طرحی ابتدا باید خواست همکاری بوجود بیاید و یک جمعی هم زمان به یک ضرورت مشترک رسیده باشند. به عنوان مثال من اکنون به ضرورت بررسی راه برون رفت از شرایط سکون اوضاع سیاسی فعلی رسیده ام ولی زمانی که عده بیشتری به این ضرورت برسند آن موقع باید وارد گفتگو شد به منظور آنکه طرح های پیشنهادی یکدیگر را مورد بررسی و اجرا قرار دهیم.به همین خاطر از دادن طرح و پیشنهاد های خودم فعلا خود داری می کنم تا زمانی که عده زیادی به ضرورت پیدا کردن راه حل عملی شکستن فضای سیاسی ایران برسند و خواهان تبادل نظر و حرکت عملی در این زمینه باشند.
برای برداشتن اولین گام می باید ابتدا این توافق چمعی وجود داشته باشد که مایل باشیم با گفتگو مشترک چاره جوئی کنیم. پس از اعلام آمادگی تعداد زیادی از فعالین سیاسی و اجتماعی با ارائه طرح های خودمان سپس وارد فاز پیش بردن طرح های عملی خواهیم شد. در واقع اولین قدم ارتباط گیری گسترده و همراه کردن و توافق تعداد هر چه بیشتری از افراد برای آغاز گفتگو و دادن طرح های عملی و قابل اجرا است. بنابراین باید راه حل ها منطبق با میزان توان جمع باشد. در این حرکت مشترک وارد بحث های فرسایشی نخواهیم شد و قرار نیست مباحث اقناعی را پیش ببریم و یا اختلافات سیاسی را مابین خود حل کنیم چراکه ما فقط به شکل فردی وارد یک پروژه مشخص برای پیش بردن یک هدف مشترک خواهیم شد.
تجربه های تا کنونی نشان داده است که اگر پشت هر ایده ای یک نیروی مادی عینی وجود نداشته باشد امکان تحقق آن ایده یا طرح بسیار ضعیف خواهد بود.
به عنوان مثال در بسیاری از وبلاگها طرح ها و ایده های خوبی داده می شود ولی چون آن طرح صرفا پیشنهاد یکنفر است و کار جمعی تبلیغی حول آن صورت نمی گیرد در نتیجه آن طرح ها عملی و اجرائی نمی شوند. به نظر من مشکل نبودن طرح و ایده نیست بلکه عدم هماهنگی بین فعالین جنبش هست.در واقع نرسیدن انسانها به ضرورت انجام یک کار در یک مقطع مشخص باعث خرده کاری و کارهای پراکنده می شود. قبل از پیشنهاد هر طرحی ابتدا باید خواست همکاری بوجود بیاید و یک جمعی هم زمان به یک ضرورت مشترک رسیده باشند. به عنوان مثال من اکنون به ضرورت بررسی راه برون رفت از شرایط سکون اوضاع سیاسی فعلی رسیده ام ولی زمانی که عده بیشتری به این ضرورت برسند آن موقع باید وارد گفتگو شد به منظور آنکه طرح های پیشنهادی یکدیگر را مورد بررسی و اجرا قرار دهیم.به همین خاطر از دادن طرح و پیشنهاد های خودم فعلا خود داری می کنم تا زمانی که عده زیادی به ضرورت پیدا کردن راه حل عملی شکستن فضای سیاسی ایران برسند و خواهان تبادل نظر و حرکت عملی در این زمینه باشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر